Saturday, September 28, 2024

പേര ദുഖം

കാലം എത്ര ഭസ്മമിട്ട് തേച്ചിട്ടും വെളുക്കാത്ത ദുഃഖക്ലാവ് പിടിച്ച ഓട്ടുപാത്രങ്ങൾ എന്റെ ഹൃദയത്തിന്റെ സ്റ്റോർ റൂമിനകത്തുമുണ്ട്!

അതിലെ, തറദുഖവും ബോണ്ടദുഖവും വേറൊരു ദുഖവും ബാക് റ്റു ബാക്ക് ആയി എഴുതിയത് എന്റെ നാലായിരത്തി ചില്ലാനം ഫ്രൻസും പതിനാലായിരത്തിചില്ലാനം ഫോളോവേഴ്‌സും ഹൃദയവേദനയോടെ ഓർക്കുന്നുണ്ടാവുമല്ലോ? (ഒന്ന് പോയേരെ പേട്ടേ... ഇവിടെ നൂറുകൂട്ടം പ്രശ്നങ്ങളുടെ ഇടയിൽ രണ്ടറ്റം കൂട്ടിമുട്ടിക്കാൻ ഓടുമ്പോൾ നിന്നെപ്പോലെയുള്ള എക്സ്പാറ്റ് തള്ളന്മാരുടെ സോഷ്യൽ മീഡിയ നോക്ലാഞ്ചിയ ഓർത്ത് വക്കലാണല്ലോ നമ്മുടെ പണി.... എന്ന് പറയരുത്.... പ്ളീസ്!)
ഹവ്വെവർ, ആ കാറ്റഗറിയിലെ മറ്റൊരു ദുഃഖമാണ് - പേര ദുഃഖം.
ഞാൻ മഠം സ്‌കൂളിൽ, ഡെൽഫിക്കും സിന്ധുവിനും കല്ലേറ്റുങ്കരയിൽ നിന്നും വന്നിരുന്ന പ്രീതിക്കുമൊപ്പം ആമോദത്തോടെ എൽസി ടീച്ചറുടെ ക്ലാസിൽ അഞ്ചില് പഠിക്കുന്ന കാലം.
വർഷാവർഷം ഷഫ്‌ളിംഗ് നടക്കുന്നതുകൊണ്ട് പുതിയ ക്ലാസിൽ ഫ്രൻസുകൾ സെറ്റായി വരുന്നതേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു.
കൊടകര പ്രൈമറി സ്‌കൂളിലെ എക്സ് മാഷും, ലോക്കൽ മാർക്കറ്റിൽ നിന്ന് നാളികേരം സോഴ്സ് ചെയത് കൊപ്രയാക്കി മാറ്റി ഇരിങ്ങാലക്കുടക്ക് എക്സ്സ്‌പോർട് ചെയ്തിരുന്ന ബിസിനസ്സ് മാഗ്നറ്റുമായിരുന്ന ഉണ്ണിമാഷിൻറേം, ബോയ്സിൽ കണക്ക് പഠിപ്പിച്ചിരുന്ന പാർവതി ടീച്ചറുടേം മകനും അന്നേ സുന്ദരനും സുമുഖനും സർവോപരി പഠിപ്പാളിയുമായിരുന്ന കൊപ്ര എന്ന് പോപുലർലി അറിയപ്പെടുന്ന കൃഷ്ണകുമാർ ആണ് അന്ന് ക്ലാസിലെ സ്റ്റാർകിഡ്.
സംഗതി ഉണ്ണിമാഷും എടത്താടൻ രാമേട്ടനും തമ്മിലൊരു ഫ്രൂട്ട്ഫുൾ ബിസിനെസ്സ് റിലേഷൻഷിപ് നിലനിന്നിരുന്നുവെങ്കിലും, അച്ഛൻ എന്റെ പ്രതീക്ഷക്കൊത്തും ഞാൻ അച്ഛന്റെ പ്രതീക്ഷക്കൊത്തും ഉയരാതിരുന്നതിനാൽ, 'അവന്റൊടെ ഉണ്ടെങ്കിൽ അവൻ തിന്നോട്ടെ... അവൻ പഠിച്ചാൽ അവന് കൊള്ളാം.. ഹൂ കെയേഴ്‌സ്...!!" എന്നും പറഞ്ഞ് സഹിക്കാൻ പറ്റാതെ ഞാൻ അവനെ ഇഗ്നോർ ചെയ്തു നടന്നു.
പക്ഷെ, എൽസി ടീച്ചർ, ക്ലാസിലെ എല്ലാവരുടേം വീട്ടിലെ മെമ്പേഴ്സിൻ്റെ പേരുകൾ ചോദിച്ച ആ ദിവസം ഞങ്ങളുടെ ഇടയിലെ ആ ടൈറ്റാനിക് മഞ്ഞുമലയുരുക്കി.
അക്കാലത്ത് രാമൻ എന്നത് ഏത് വാക്കിന്റെ ഒപ്പവും എളുപ്പം ചേർക്കാവുന്നതും, ശാപ്പാട്ടുരാമൻ, കല്യാണരാമൻ, കോത്താഴത്ത് രാമൻ, തുടങ്ങിയ പേരുകൾ ട്രെൻഡിങ് ആയിരുന്നതുകൊണ്ടും അച്ഛന് ആ പേരിട്ട എന്റെ ഗ്രാൻഡ് ഫാദർ മിസ്റ്റർ എടത്താടൻ അയ്യപ്പേട്ടനോട് പോലും എനിക്ക് പുച്ഛം ആയിരുന്നു.
അച്ഛന്റെ പേര്, 'രാമൻ' എന്ന് പതിയെപ്പറഞ്ഞപ്പോൾ ടീച്ചർ,
സ്വന്തം ചെവി വളച്ചു മുന്നോട്ട് പിടിച്ച്, "ഒന്ന് ഉറക്കെപറയൂ കുട്ടീ!!" എന്ന് പറഞ്ഞതും ഞാൻ ആകെ ചൂളിപ്പോപ്പോയി, മടിച്ചു മടിച്ചു ഉറക്കെ പറഞ്ഞേച്ച്, "ഈഹ്... എന്തൊരു വൃത്തികെട്ട പേര്!!" എന്ന് ആത്മഗതിച്ച് ആന്റിഫോറം കുടിച്ചിട്ട് ബോഡി മൊത്തത്തിൽ ഒന്ന് കുടയുന്നു പോലെ കാണിച്ച് ഇരുന്ന നേരത്ത് എന്റെ വലത് കയ്യിൽ ഒരു കൈ വന്ന് മുറുകെ പിടിച്ചു.
ആ കൈ തൊട്ടടുത്തിരുന്ന കൊപ്രയുടെ ആയിരുന്നു.
എന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ട്, അവൻ പറഞ്ഞു.
"അപ്പോൾ നീ എൻ്റെ അവസ്ഥ ഒന്ന് ആലോചിച്ച് നോക്കിയേ??? ലോകത്ത് ഏതെങ്കിലും അച്ഛന്മാർക്ക് ഇടാൻ പറ്റിയ പേരാണോ ഈ ഉണ്ണി എന്ന്???"
വെട്ടിയാൽ ചോര വരാത്ത മുഖവുമായാണ് അവനത് പറഞ്ഞത്. ശരിയാണ്. കുട്ടികൾക്ക് ഇടാം. പക്ഷെ അച്ഛന്മാർക്ക് ആരെങ്കിലും ഉണ്ണി എന്ന പേരിടുമോ?? അത് കേട്ടപ്പോൾ എനിക്ക് ചെറിയ ഒരു ആശ്വാസം തോന്നി. ആ സമാധാനത്തിൽ ഞാൻ അവനേം എന്തോ പറഞ്ഞ് സമാധാനിപ്പിച്ചു.
അതൊരു ചരിത്ര നിമിഷമായിരുന്നു.
ആ നിമിഷത്തിൻ നിർവൃതിയിൽ ഞങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള, കാലങ്ങൾ നീണ്ട ഒരു സൗഹൃദം ഉടലെടുക്കുകയായിരുന്നു!!! (അമേരിക്കയിൽ ഇരുന്ന് അവൻ ഇത് വായിച്ചിട്ട് അത് കടലെടുക്കാതിരുന്നാ മതിയായിരുന്നു!)
അന്നേരം, കൊടകര നിന്ന് തൃശൂർക്ക് ഓടിയിരുന്ന ഒരേയൊരു പ്രൈവറ്റ് ബസ്സായ 'സലീഷ് മോൻ' വെള്ളിക്കുളം സ്റ്റാൻഡിൽ പൊടിപറത്തി നിന്നു. അതോടിച്ചിരുന്ന XXXL ഷർട്ട് ഇടുന്ന മീശക്കൊമ്പൻ ചേട്ടൻ ചായ കുടിക്കാൻ ഡോർ തുറന്ന് ചാടി, "ആവൂ അമ്മേ..." എന്നും പറഞ്ഞു കവച്ചു നിന്നു!
അതുകണ്ട് തൊട്ടടുത്ത ബ്ളാക്ക് & വൈറ്റ് കളറടിച്ച സർവ്വേരിക്കല്ലിൽ നിന്നും പറന്നുയർന്ന ഒരു കാക്ക, താഴോട്ടു നോക്കി സെയിം കളർ കോമ്പിനേഷനിൽ താനിട്ട അപ്പിയെ നോക്കി, "വൗ.. എന്തൊരു മാച്ചിങ്!!" എന്ന് ആശ്ചര്യപ്പെട്ടു.
മഠത്തിന്റെ തൊട്ടപ്പുറത്തെ കോമ്പൗണ്ടിലായിരുന്നു അന്ന് കൃഷ്ണകുമാറിന്റെ തറവാട്.
ഇന്റർവെൽ സമയത് വീട്ടിൽ പോയി, പ്രൊ ബയോട്ടിക് ലിക്വിഡ് (സംഭാരം) ഒരു ഷോട്ട് എടുക്കുന്ന ഒരു പതിവുണ്ടായിരുന്നു അവനന്ന്. 'രാമനുണ്ണി' ദുഃഖം എന്ന കോമൺ ഫാക്ടറിൽ ഫ്രൻഷിപ്പ് സൈൻ ചെയ്തതിൻ്റെ പിറ്റേ ദിവസം ആ ഒരു കൺസിഡറേഷനിൽ അവൻ വീട്ടിലേക്ക് എന്നേം കൊണ്ടുപോയി, സംഭാരം തന്നു.
അതും ഒരു ചരിത്ര നിമിഷം ആയിരുന്നു! 🙂
സംഭാരം കുടി കഴിഞ്ഞ് ഞാൻ അവരുടെ പറമ്പിൽ മൊത്തത്തിൽ ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ചു. കൂട്ടത്തിൽ, വീടിൻ്റെ പിറകിൽ നിന്നിരുന്ന പേരക്ക മരത്തിൽ, ജസ്റ്റ് ഒന്ന് ചാടിയാൽ കിട്ടാവുന്ന ഉയരത്തിൽ ഇലകൾക്കിടയിൽ ചെറിയ യെല്ലോയിഷ് ഓഫ് വൈറ്റ് കളറിൽ കിടന്നിരുന്ന പേരക്ക എൻ്റെ റഡാറിൽ പെടുകയും അവൻ സംഭാരം കുടിക്കുന്ന ആ ഫ്രാക്ഷൻ ഓഫ് സെക്കൻസിൽ അതവിടെ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമാവുകയും ചെയ്തു!
അവർക്കതൊക്കെ വേണ്ടാണ്ട് കിടക്കുന്ന ഐറ്റംസ് ആയിരുന്നതുകൊണ്ടും എനിക്കാണെ വല്ലവരുടേം സാധനങ്ങളോട് ഭയങ്കര അട്രാക്ഷൻ ആയതുകൊണ്ടും, പിന്നീട് യെല്ലോയാവാനും ഓഫ് വൈറ്റാവാനുമൊന്നും അതിലുണ്ടായ പല പേരക്കകൾക്കും ഭാഗ്യമുണ്ടായില്ല!
അങ്ങിനെ ഒരു ദിവസം, "എന്നും ഇങ്ങിനെ അടിച്ചുമാറ്റി നടന്നാൽ മതിയോ? നമ്മക്കുമാവേണ്ടേ പേരേശ്വരൻ?" എന്നൊരു തോട്ട് എന്റെ മാനദാരിൽ ഉടലെടുക്കുകയും തദ്വാരാ പേരക്കയുടെ കൂടെ അവിടെ നിന്നിരുന്ന ഒരു പേര തൈയും അപ്രത്യക്ഷമാവുകയും ഞങ്ങളുടെ പറമ്പിലെ ഏറ്റവും താഴത്തെ തട്ടിൽ, കുളത്തിന്റെ മുകളിൽ ലാൻഡ് ചെയ്യുകയും ചെയ്തു.
ഫുജൈറയിൽ നിന്ന് അജ്മാനിലേക്ക് ജോലി ട്രാൻസഫർ ആയ പോലെ കുറച്ചു ദിവസം പേരത്തൈക്ക് ഒരു തളർച്ച ഉണ്ടായിരുന്നുവെങ്കിലും എന്റെ ലവിങ് & കെയറിങ് കണ്ട്, എസ്പെഷ്യലി, കുളത്തിൽ കുളിപ്പിക്കാൻ കൊണ്ടുവരുമ്പോൾ ചാണകമിടാൻ വാൽ പൊക്കുന്ന സിൽക്കിനെ ഉന്തിയുന്തി പേരത്തൈയുടെ കടയിലേക്ക് എത്തിക്കുകയും ചാണകം ഡയറക്ട് ഡെലിവറി നടത്തിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ശുഷ്‌കാന്തിയൊക്കെ കണ്ട്, പേര ദീപം ചായ കുടിച്ച ആമയെപ്പോലെയായി!
ദിവസങ്ങളും ആഴ്ചകളും മാസങ്ങളും കടന്നുപോയി. ഓണപ്പരീക്ഷയും ക്രിസ്തുമസ് പരീക്ഷയും കൊല്ലപ്പരീക്ഷയും കഴിഞ്ഞു. കൊപ്രയുടെ വീട്ടിൽ നിന്ന് എന്റെ കൈ പിടിച്ച് എടത്താടന്മാരോടെക്ക് കയറി വന്ന, കഷ്ടി മുട്ടൊപ്പം ഉയരം ഉണ്ടായിരുന്ന ആ കുട്ടിപ്പേര, ഇപ്പോൾ കുട്ടിപ്പോളിന്റെ ഉയരമുള്ള ഒരു തരുണീമണിയായി മാറി.
താഴെ തട്ടിൽ വെള്ളം തിരിക്കുമ്പോൾ കാൽ കൊണ്ട് തേവി ഞാനെന്റെ കുട്ടിപ്പേരക്ക് വെള്ളം നനച്ചു. കുന്തി കണക്കിന് ചാണകം ഡയറക്ട് ഡെലിവറി അറേഞ്ച് ചെയ്തു.
അങ്ങിനെ ഒരു ദിവസം പേരദേവി പുഷ്പിണിയായി. ചറപറാ പൂക്കൾ. പാലത്തിൽ നിന്നും വീഴുന്ന വണ്ടിയുടെ പിറകിലെ ലൈറ്റ്, കെടലും ഓഫാവലും...കെടലും ഓഫാവലും...കെടലും ഓഫാവലും... എന്ന് പറയും പോലെ.. വിരിയലും കൊഴിയലുമായി എല്ലാ പൂവും പോയിത്തീരും എന്ന് കരുതിയിരിക്കുമ്പോൾ, കൂട്ടത്തിലെ ഒരേയൊരു പൂ മാത്രം, വേട്ടയ്ക്കൊരു മകൾ, കൊഴിയാതെ കായയായി മാറി.
ഞാൻ എല്ലാ ദിവസവും സ്‌കൂൾ വിട്ട് വന്നാൽ കന്നി പേരക്കയുടെ സ്റ്റാറ്റസ് എടുക്കും. കാപ്പിക്കുരുവിന്റെ വലിപ്പത്തിൽ ഉണ്ടായി വന്ന പേരക്ക ദിവസങ്ങൾക്കുള്ളിൽ ലൂബിക്കയുടേം അമ്പഴങ്ങയുടെമൊക്കെ വലിപ്പമായിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
നടാടെ അവനവന്റെ പറമ്പിൽ ഉണ്ടായതിന്റെ ആ ഒരു എക്സൈറ്റ്മെന്റ് കൊണ്ടാണോ എന്നറിയില്ല, മൂത്തിട്ടില്ല എന്ന് ഉറപ്പായിരുന്നെങ്കിലും ഒരു ദിവസം ഞാൻ കരിം പച്ച പേരക്കയിൽ ഒന്ന് കടിക്കുകയും തലയിടുത്ത് കുടയുകയും ചെയ്തു.
കൃഷി എത്ര നഷ്ടമായാലും പലരും കൃഷിപ്പണി നിർത്താതിരിക്കുന്നത് അതുവഴി കിട്ടുന്ന പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ പറ്റാത്ത ആ ഒരു നിർവൃതി കൊണ്ടാണെന്ന് എനിക്ക് പിൽക്കാലത്തു ബോധ്യപ്പെടാൻ ഇതൊക്കെ ഉപകരിച്ചിട്ടുണ്ട്.
ഹവ്വെവർ, ഒരാഴ്‌ച കഴിഞ്ഞ് ഒന്നും കൂടി മൂക്കുമ്പോൾ വീണ്ടും കടിക്കാം എന്ന് കരുതിയായിരുന്നു ഞാൻ തിരിച്ച് പോയത്. പക്ഷെ.....കാണുന്ന സ്വപ്നങ്ങൾ എല്ലാം ഫലിച്ചാൽ... ജെയിംസേട്ടന്റെ ഗോൾഡൻ ബാറിനെന്ത് മൂല്യം എന്നല്ലേ....??
(നിയമപ്രകാരമുള്ള മുന്നറിയിപ്പ്. മാനസികമായി വീക്ക് ആയവർ, പ്രത്യേകിച്ച് സ്ത്രീകളും കുഞ്ഞുങ്ങളും ഇനിയങ്ങോട്ട് വായിക്കരുത്!)
ഒരാഴ്‌ച കഴിഞ്ഞ്..... പേരക്കയുടെ സ്റ്റാറ്റസ് എടുക്കാൻ..... സ്‌കൂൾ വിട്ട നേരത്തു ചെന്നപ്പോൾ.... തൊലി വളരുന്നോ... കുരു വളരുന്നോ.... എന്നും പറഞ്ഞ് ഞാൻ വളർത്തിക്കൊണ്ടു വന്ന എന്റെ വേട്ടയ്ക്കൊരു മകൾ... പേരക്ക അവിടെ ഇല്ലായിരുന്നു ഗയ്‌സ്!!!
പേരക്ക മാത്രമല്ല, എന്റെ ആ പേര തന്നെയും കടയോടെ അവിടെ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു! !!!!! 🙁
ഘടികാരങ്ങൾ നിലച്ച സമയം. എന്റെ ഹൃദയത്തിൽ ഒരു ഉരുൾ പൊട്ടലുണ്ടായി. സങ്കടം പുതിയ ചാൽ വെട്ടി ആർത്തിരമ്പി ഒഴുകി വന്നു. കണ്ണ് നിറഞ്ഞ് എനിക്കൊന്നും കാണാൻ പറ്റാതായി!
പേരയുടെ കട വെട്ടിയ ഭാഗത്തുമുതൽ ഇലകളും ചെറിയ കൊമ്പുകളും വീണുകിടക്കുന്ന വഴി നോക്കി പോയപ്പോൾ ഞാനാ മങ്ങിയ കാഴ്ച കണ്ടു.
അന്ന് ഞങ്ങളുടെ പറമ്പിന്റെ താഴെ മുണ്ടക്കൽ കുഞ്ഞികണ്ട വല്യച്ഛന്റെ വച്ച പാടമാണ്. അവിടെ പണിയാൻ ആൾടെ അനിയൻ മുണ്ടാപ്പന്റെ മക്കൾ വരാറുണ്ട്.
ഞാൻ നോക്കിയപ്പോൾ കാണുന്നത്, മുണ്ടാപ്പന്റെ മോൻ മുണ്ടക്ക മോഹനേട്ടൻ എന്റെ പേരയുടെ തടി കൊണ്ട് ആളുടെ ഒടിഞ്ഞ കൊളംകോരി (തൂമ്പ) ക്ക് പിടി വക്കുന്നതാണ്!
സംഗതി ആൾ നമ്മുടെ ചേട്ടനൊക്കെ ആണെങ്കിലും ആ നിമിഷത്തിൽ ആളെ ആ കൊളംകോരിക്ക് തലക്കടിച്ച് കൊല്ലാൻ തോന്നിപ്പോയി!!
"എന്റെ മോഹനേട്ടാ.... എന്നോടിത് വേണായിരുന്നോ?? ഞാൻ എത്ര നാളുകൊണ്ടു നോക്കി ഉണ്ടാക്കിയ പേരയാണ് എന്നറിയാമോ???"
ആളെന്നെ വലിയ കുറ്റബോധത്തിൽ നോക്കികൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
"അയ്യോടാ.... ഞാൻ അത് വല്ല കാക്ക തൂറി മുളച്ച പേര ആവും എന്നാ കരുതിയത്. കൊളം കോരിയുടെ പിടി ഒടിഞ്ഞപ്പോൾ ഇന്ന് തന്നെ പണി തീർക്കേണ്ടതുകൊണ്ട്, കറക്ട് സൈസിൽ അത് കണ്ടപ്പോൾ പിന്നെ ഒന്നും നോക്കിയില്ല!!"
ചങ്ക് പൊളിഞ്ഞ് നിന്ന എന്നെ സമാധാനിപ്പിച്ചും കൊണ്ട് ആൾ പറഞ്ഞു.
"സാരല്യ പോട്ടേ... അതിന് പരിഹാരമായി, ഞാൻ നിനക്കൊരു ബ്ളാങ്കറ്റ് അപ്രൂവൽ തരാം. ഞങ്ങളുടെ പടിഞാമ്പറത്ത് നിൽക്കുന്ന വല്യ പേരയിലെ എല്ലാ പേരക്കയും ഇന്നുമുതൽ നീ പൊട്ടിച്ചോ....!!"
ബ്രിടീഷുകാരോട് നെഗറ്റിയേഷന് പോയ ഇന്ത്യയിലെ ചില രാജാക്കന്മാരെപോലെ കിട്ടിയതും വാങ്ങി "ഫൈൻ താങ്ക് യു!!" എന്നും പറഞ്ഞ് ഞാനും തിരിച്ചുപോയി. 🙁
നല്ല കാഞ്ഞിരത്തിന്റെ കയ്പുള്ള പേരക്ക വരെ തിന്നുന്ന എട്ടുപത്തെണ്ണം ഉള്ള അവരുടെ വീട്ടിൽ പഴുത്തത് പോയിട്ട് മൂത്തത് പോലും ഒരെണ്ണം എനിക്ക് കിട്ടില്ലെന്ന് ഉറപ്പായിരുന്നിട്ടും, നെക്സ്റ്റ് ശനിയാഴ്ച ദിവസം രാവിലെ തന്നെ ഞാൻ അവരുടെ പേരയിൽ ഏന്തി വലിഞ്ഞ് കയറി, ചള്ളങ്കിൽ ചള്ള്... എന്നും വച്ച് രണ്ടു പോക്കറ്റ് നിറച്ചും പേരക്ക പൊട്ടിച്ച് വീട്ടിലേക്ക് പോകുമ്പോൾ, ഓരോ കടി കടിച്ച്, പേരക്ക വച്ച് കൊടകര തോട്ടിലെ നീർക്കോലിയെ എറിഞ്ഞും കൊക്കിനെ വീക്കിയും എന്റെ സങ്കടം തീർത്തു.
വെക്കേഷന് പോകുമ്പോൾ വഴിയിൽ വച്ച് പേരാന്തകൻ മോഹനേട്ടനെ കാണുമ്പോഴെല്ലാം ഇപ്പോഴും ഞാനാ ബ്ളാങ്കറ്റ് അപ്പ്രൂവലിനെ പറ്റി ഓർമ്മിപ്പിക്കാറുണ്ട്.
എന്തായാലും അടുത്ത പ്രാവശ്യം നാട്ടിൽ പോകുമ്പോൾ ആ പേര അവിടെ ഉണ്ടെങ്കിൽ ഒന്ന് കയറി നോക്കണം. അവിടുത്തെ പിള്ളേരൊക്കെ വലിയ വലിയ പ്രമുഖന്മാർ ആയിപോയതുകൊണ്ട് ഇപ്പോൾ പേരക്കയൊക്കെ മൂക്കുകയും പഴുക്കുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ടായിരിക്കാം.
#വേറെ വിശേഷം ഒന്നും ഇല്ല.
#ദുഃഖം സീരീസ്

Saturday, July 6, 2024

ദുർവ്വാസാവിന്റെ തൃശ്ശൂർ പൂരം

കൊടകര ശാന്തി ഹോസ്പിറ്റൽ പരിസരത്ത് ജീവിച്ച മനുഷ്യരിൽ 'ദേഷ്യത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ ഏറ്റവും മൂത്ത ഇനം' എന്ന റെക്കോഡ്, മൂക്കത്ത് ഈച്ച വന്നിരുന്നാൽ വെട്ടുകത്തിയെടുത്ത് വെട്ടുന്നത്ര സൗമ്യപ്രകൃതമായിരുന്ന ശ്രീമാൻ തച്ചേത്ത് ഗോപാലമേനോൻ ഏലിയാസ് ഉഗ്രപ്രതാപിക്ക് തന്നെ സ്വന്തമാണ്, ഇപ്പോഴും. അദ്ദേഹം പണ്ട് താമസിച്ചിരുന്നത് പഴയ പെട്രോൾ പമ്പിനും നമ്മുടെ എടത്താടൻ രാമേട്ടൻ്റെ വീടിനും ഇടക്കായിരുന്നല്ലോ? അപ്പുറത്തെ പമ്പിൽ നിന്നും വരുന്ന പെട്രോളിൻ്റെ മണം പറ്റാഞ്ഞിട്ടാണോ അതോ ഇപ്പുറത്തെ കള്ളിൻ്റെ മണം പറ്റാഞ്ഞിട്ടാണോ... ഇനി, മൂന്നാം ക്ലാസ് മുതലേ ബീഡിയും വലിച്ച് നല്ല ഫസ്റ്റ് ക്ലാസ് ഇമേജ് സൃഷ്ടിച്ച് നടക്കുന്ന എൻ്റെ കൂട്ടുകൂടി വിയൂർ ജെയിലിലേക്കൊരു വാഗ്ദാനമായി വളർന്നുവരുന്ന ആളുടെ കൊച്ചുമക്കൾ സെൻട്രൽ ജയിലേക്ക് എത്തേണ്ട കരുതിയാണോ എന്തോ 62 സെൻ്റ് സ്ഥലവും വീടും വിറ്റ് മൂന്ന് കിലോമീറ്റർ അപ്പുറത്തുള്ള കൊളത്തൂരേക്ക് താമസം മാറുകയായിരുന്നു. വീട് ഷിഫ്റ്റ് ചെയ്യുന്ന നേരത്ത്, തൻ്റെ കണ്ണട വച്ചിടത്ത് കാണാത്തതിന് ഉഗ്രപ്രാതാപി ആൾടെ ഭാര്യയോട്, "എന്റെ കണ്ണട എവിടെ????!!!!!" എന്ന് പച്ച പെയിൻ്റടിച്ച തൂണുകളുള്ള കോലെറയത്ത് നിന്ന് അങ്ങ് ഉത്തരാഖണ്ഡ് വരെ കേൾക്കുന്ന ഒച്ചയിൽ അലറുന്നത് കേട്ടിട്ട് തലക്കകത്തെ കിളികൾ നാല് ഡയറക്ഷനിലേക്കും പറന്നു പോയ, വീട് ഷിഫ്റ്റ് ചെയ്യാൻ വന്ന മൂവേഴ്‌സ് & പാക്കേഴ്സ് ടീമിലെ കാളവണ്ടിക്കാരൻ ചേട്ടായി, ഡ്രൈവിങ്ങ് സീറ്റിലിരുന്ന്, "പാമ്പുകടിക്കാൻ, ഇനി വണ്ടി വാടക ചോദിക്കാൻ ചെല്ലുമ്പോൾ ഈ പണ്ടാരക്കാലൻ തന്ത എന്നെ മഴുവിന് വെട്ടുമോ??" എന്ന് ആത്മഗതിച്ചത് ആൾടെ പിറകിലിരുന്ന് ഇന്നലെ കേട്ടപോലെ ഓർമ്മയുണ്ട്. ഹവ്വെവർ, ഉഗ്രപ്രതാപിക്ക് ശേഷം പിന്നീടൊരിക്കലും അതേ ലെവലിൽ ദേഷ്യമുള്ള വേറെ ആരും ഞങ്ങളുടെ അങ്ങാടിയിൽ ഉണ്ടായില്ല എന്ന ആ ഒരു പേര് ദോഷം മാറ്റാൻ ഞങ്ങളുടെ പ്രായറേയ്ഞ്ചിലുള്ള ഒരു വെറൈറ്റി പീസ് കൊടകരയിൽ ജന്മമെടുത്തു. കൂട്ടുകാർക്കിടയിൽ ദുർവാസാവ് അഥവാ ദുർവ്വൻ എന്ന് അറിയപ്പെടുന്ന, എതിരാളിക്കൊരു പോരാളി, ഏഴൈതോഴൻ, പരട്ടച്ചങ്കൻ, രാജരാജ ചോളൻ!! (പേര് ചെറുതായി ഒന്ന് മാറ്റിയിട്ടുണ്ട്, എനിക്ക് അടുത്ത ഷഷ്ഠിക്ക് നാട്ടിൽ പോകേണ്ടതാണ്. അതൊക്കെ ബ്ലോഗിൻ്റെ കാലം. ആഹഹ.. എന്തുരസായിരുന്നു, അവൻ്റേം അവൻ്റെ അച്ഛൻ്റേം അമ്മേടേം വീട്ടുപേർ അടക്കം എഴുതാർന്ന്...) സംഗതി ഒറ്റ നോട്ടത്തിലും പരിചയപ്പെട്ടാലും ഒരു കുഴപ്പവുമില്ല. സുന്ദരൻ, സുമുഖൻ, വിദ്യാസമ്പന്നൻ, നീതിമാൻ, അറിവാളി, ആരോഗ്യവാൻ... എല്ലാം പെർഫെക്റ്റ്. പക്ഷെ... ചില നേരത്ത് അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ റോൾ കണ്ടാൽ... ഗാന്ധിജി വരെ അഹിംസ വെടിഞ്ഞ്, ഈ ഡേഷിനെ ഇന്ന് ഞാൻ കൊല്ലും എന്നും പറഞ്ഞ്, വടിയെടുത്ത് ഇവൻ്റെ തലമണ്ട നോക്കി ഒരു കൊട്ടുകൊടുത്തേനെ... അവൻ്റെ വീട്ടിലെ കിണറ് നല്ല ഇരുമ്പിൻ്റെ ഗ്രില്ല് കൊണ്ട് മൂടി വച്ചത്, "അവൻ്റെ അച്ഛനെങ്ങാനും ഗൾഫീന്ന് വരുമ്പോൾ അയിനെ അതേപ്പിടിച്ചു ഇട്ടാലോ എന്ന് പേടിച്ചിട്ടാണെന്നാണ്" അവൻ്റെ അമ്മ പറയാറ്. ലൈഫ് ബോയ് എവിടെയുണ്ടോ അവിടെ ആരോഗ്യം ഉണ്ട് എന്ന് പറഞ്ഞോണം, ദുർവാസാവ് എവിടെ ഉണ്ടോ അവിടെ എന്നും വഴക്കുമുണ്ടായിരുന്നു! മഠം ഗ്രൗണ്ടിൽ ക്രിക്കറ്റ് കളിക്കുമ്പോൾ ദുർവൻ കളിക്കാനുണ്ടെങ്കിൽ എന്നും വഴക്കാണ്. ചുള്ളൻ ഔട്ട് ആയാൽ... എങ്ങിനെ ഔട്ടായാലും ആൾ ഇടയും. റൗണ്ണൗട്ടിൻ്റെ കാര്യം പറയണ്ട. ഇനി അവൻ എറിഞ്ഞ് ബാറ്സ്മാൻ ഔട്ട് ആയില്ലെങ്കിലും മുഖം മാറും. അവനെ സിക്സ് അടിച്ചാൽ പിന്നെ ഒരു നോട്ടമുണ്ട്. എന്നിട്ട്, "ഒരു പറ ചോറ് തിന്നിട്ടുള്ള ബലമല്ലേ നിനക്കൊക്കെ ഉള്ളൂ. തലക്കകത്ത് ഒന്നും ഇല്ലല്ലോ?!" എന്നൊരു കമൻ്റും പറയും. ഇനി അവന്റെ ബോളിൽ ആരെങ്കിലും ക്യാച് ഡ്രോപ്പ് ചെയ്‌താൽ, പിന്നെ വേഗം കളി നിർത്തി എവിടേക്കെങ്കിലും പുറപ്പെട്ട് പോയി ഒരുമാസം ഒന്ന് മാറി നിൽക്കുന്നതായിരിക്കും നല്ലത്. ചൂടാവുമ്പോൾ ദുർവാസാവിനെ കാണാൻ ഭയങ്കര ഭംഗിയാണ്. ദേഷ്യം വരുമ്പോൾ കണ്ണൊക്കെ ചുമന്ന് വരും. ചൂടാവുകുമ്പോൾ അവൻ്റെ മുഖം, പഴുത്ത ചങ്കുകഴപ്പൻ ഉണ്ടൻ മുളക് പോലെയാവും എന്നാണ് ഈക്കെ ഷാജു പറയുക. സംഗതി, മിസ്റ്റർ ദുർവന് ആള് ഡീസൻ്റൊക്കെ ആണ്. പക്ഷെ, ആൾക്ക് ഇഷ്ടപ്പെടാത്ത കാര്യങ്ങൾ ആരെങ്കിലും ചെയ്താൽ പിന്നെ സീൻ മാറി, വൻ ഷോ ആയിരിക്കും. ആരാ എന്താ എന്നൊന്നും ഒരിക്കലും ഒരു വിഷയമേ ആവാറില്ല. അത്രേ ഉള്ളൂ പ്രശ്നം. ഇങ്ങിനെയൊക്കെ ആണെങ്കിലും ദുർവ്വന് കൊടകരയിൽ വൻ ഫാൻ ബേയ്സായിരുന്നു എന്നും. കാരണം, ദുർവ്വൻ ചൂടാവുമെന്നേയുള്ളൂ. സ്നേഹിച്ചാൽ ഒറ്റ കിഡ്നി വരെ തരും . ആയിടക്ക് ദുർവ്വാസാവിൻ്റെ ദേഷ്യത്തിന് ആഗോളപ്രശസ്തി നേടിക്കൊടുത്ത ഒരു സംഭവം നടന്നു. ഒരു കൊല്ലം തൃശൂർ പൂരം. ഉത്സവങ്ങൾക്ക് ആഫ്രിക്കൽ പായൽ പോലെ 24 മണിക്കൂറും ഒഴുകി നടക്കുന്ന നിലവാരത്തിലേക്ക് യുവാക്കൾ അധികമാരും എത്തിയിട്ടില്ല. ച്ചാൽ, മദ്യപാനം ആഘോഷമാക്കിയിട്ടില്ല, ആഘോഷങ്ങൾക്ക് മാത്രം മദ്യപാനം! എന്നത്തേയും പോലെ ആ കൊല്ലവും ദുർവ്വൻ & ടീം പതിവ് തെറ്റിക്കാതെ പൂരത്തിനു പോയി. സംഗതി കൊതുകിനെ കൊല്ലാൻ ചുറ്റിക എടുത്തു അടിക്കുന്ന ടൈപ്പ് ആണെങ്കിലും ഏത് നിമിഷവും പൊട്ടാവുന്ന, തിരി കത്തിച്ചിട്ട ഗുണ്ടു പോലെയുള്ള ക്യാരക്ടർ ആണെങ്കിലും സ്വന്തം ചങ്ക്‌സ് നു വേണ്ടി ചാവാൻ വരെ മടിയില്ലാത്ത ആളായതുകൊണ്ട് ദുർവ്വൻ എന്നും കൂട്ടുകാരുടെ നടുവിലായിരുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞല്ലോ! ഉച്ചയോടെ തൃശൂർ എത്തി രണ്ടു വട്ടം റൌണ്ട് ഒന്ന് റൗണ്ടടിച്ചതിന് ശേഷം നേരെ പെരിഞ്ചേരിയിൽ പോയി രണ്ടു നില്പൻ അടിച്ചു ഐശ്വര്യമായി പൂരത്തിന്റെ കൊടി കയറ്റി. മഠത്തിൽ വരവിലെ അനിയൻ മാരാരുടെ പെരുക്ക് കണ്ടപ്പോൾ നില്പൻറെ ചൊരുക്ക് ഒന്ന് ഡൗണായി. വേഗം തന്നെ ടീം ബിനിയിൽ പോയി രണ്ടെണ്ണം കൂടി ഫില്ല് ചെയ്ത് ഇലഞ്ഞിത്തറ മേളത്തിലെ കുട്ടൻ മാരാരുടെ മേളപ്പെരുക്കം കാണാൻ വടക്കേ പ്രതിഷ്ഠ വഴി കയറി പടിഞ്ഞാറേ നടയിൽ എത്തി ഇലഞ്ഞിത്തറ മേളത്തിൽ ജില്ലം ജില്ലം തുള്ളി നിൽക്കുന്ന ഇലഞ്ഞിയുടെ താഴെ പോയി മെക്സിക്കൻ വേവ് തീർത്തു. സംഗതി, മദ്യപാനം ആരോഗ്യത്തിന് ഹാനികരം എന്ന് ഏത് പേട്ട പറഞ്ഞാലും, “ആ പറഞ്ഞ സാധനം ഒരു രണ്ടെണ്ണം അടിച്ച് ആ ഒരു തരിപ്പിൽ പൂരത്തിന്റെ ജില്ലം ജില്ലം കേട്ടോണ്ടിരിക്കുന്ന ആ ഒരു രസമുണ്ടല്ലോ? അത് വേറെ എന്ത് കഴിച്ചാലും കിട്ടുമോ?" ദുർവ്വാസാവ് ചോദിച്ചു. “ഇല്ല്യഡപ്പോ!“ ബെന്നി മറുപടി പറഞ്ഞു. ബെന്നിയുടെ മറുപടി കേട്ടപ്പോൾ, കൊടമാറ്റം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഇറങ്ങി തുടങ്ങിയ ബാറ്ററിക്ക് ഒരു ചാർജിങ്ങ് കൂടെ ആവാം എന്നൊരു തോന്നൽ. നേരെ അഞ്ചു വിളക്കിന്റെ വഴിയിലേക്ക് കടക്കുമ്പോഴുള്ള ബിവറേജിന്റെ ഔട്ലെറ്റിൽ പോയി രണ്ടു 'ചൂടുള്ള' കല്യാണിയും കൂടെ സെറ്റ് ആക്കി പോരുമ്പോഴാണ് ആക്വ്ചലി, ദുർവാസാവിന്റെ പൂരം ശരിക്കും പൂരമാവുന്നത്! അവിടെ നിന്ന് തിരിച്ചു വരുമ്പോ, അതാ മുൻപിൽ ഒരു ബുള്ളറ്റ്കാരൻ, കള്ളി മുണ്ടും ഷർട്ടുമാണ് വേഷം. തടിച്ച പ്രകൃതം. അണ്ണാച്ചിയാണ്. നല്ല പൂ പറ്റ് ഉണ്ട്. വണ്ടി ചെറിയ കുഴിയിൽ ചാടിയിട്ടു ഒരു നിലക്കും കയറ്റാൻ പറ്റാതെ, ഗ്‌റൂം ഗ്‌റൂം എന്ന മൂപ്പിച്ചു നിൽക്കുന്നു. അത് കണ്ടപാടെ, നടന്ന് പോയ്ക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന തൻ്റെ ടീമിനോടായി, ദുർവ്വൻ പറഞ്ഞു. "ഗഡീസ്. നിൽ!" അണ്ണാച്ചി കാൽ മാറി മാറി കുത്തി, വെയ്റ്റ് ബാലൻസ് ചെയ്ത് വണ്ടി ഗ്രുമ്മിക്കലോട് ഗ്രുമ്മിക്കൽ. ദുര്വാസാവും ഫ്രാൻസും കുറച്ചു നേരം അത് നോക്കി നിന്നു. ടീമിൽ ആർക്കും നേരെ നിൽക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല അത് കൊണ്ട് വെറുതെ നോക്കി നിൽക്കുന്നെ ഉള്ളു. കുറച്ച് നേരം അത് നോക്കി നിന്നപ്പോൾ പൂരപ്പറ്റാണെങ്കിലും പരസഹായിയായ ദുർവാസാവിന്റെ ചങ്ക് കഴപ്പൻ മുളക് ചുവന്നു തുടുത്തു വന്നു. "ഡോ... പേട്ടതലയൻ ബ്ലഡി ഫൂൾ... കുറെ നേരമായല്ലോ നീ ഇവിടെ കിടന്ന് മെഴുകുന്നു.... ബുള്ളറ്റ് മാനേജ് ചെയ്യാൻ അറിയില്ലെങ്കിൽ ആ പണിക്ക് പോകരുത്..." തമിഴ് മകൻ ദുർവ്വാസാവിനെ നോക്കി, നിസ്സഹായതയുടെ ഒരു ചിരി ചിരിച്ചു. പിന്നീട് അവിടെ നടന്നത് ആരും പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നതല്ല. മര്യാദക്ക് ഒന്ന് നടക്കാൻ വയ്യാത്ത ദുർവ്വൻ മുണ്ട് ഒന്നും കൂടെ അഴിച്ചുടുത്ത്, "മതി നീ തുഴഞ്ഞത്. ഇങ്ങട് ഇറങ്ങടോ...." എന്നും പറഞ്ഞു ആളെ വണ്ടിയിൽ നിന്ന് വലിച്ചിറക്കി, ബുള്ളറ്റിൽ കയറി ഒറ്റ ഇരുപ്പ്. ആദ്യം ഒന്ന് ഇപ്പറുത്തേക്കും അപ്പുറത്തേക്കും ഒന്ന് ബാലൻസ് പോയി ആഞ്ഞെങ്കിലും, ഒന്ന് പടപടാ സൗണ്ട് ഉണ്ടാക്കി ആക്സിലേറ്റർ കൊടുത്തു "ഇതൊക്കെ എന്ത്??" എന്ന റോളിൽ ഒറ്റ ജംപിൽ കുഴിയിൽ നിന്നും പുറത്തിറക്ക് ഒറ്റ എടുക്കലാണ്!!! ആരും അത്തരം ഒരു സീൻ പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല. ആ സ്പോട്ടിൽ ദുർവാസാവ് ഇൻസ്റ്റന്റായി സ്റ്റാർ ആയി മാറി. കൊടകര കുടികർ സംഘത്തിന് പുറമേ ആ അണ്ണനും ആ വഴി പോയിരുന്ന കുറച്ച് പേരും വൻ കരഘോഷത്തോടെ ദുർവ്വനെ അനുമോദിച്ചു. ഹവ്വെവർ, സ്റ്റാർഡം അധികം നേരം മെയിൻ്റൈൻ ചെയ്യാൻ ദുർവന് പറ്റിയില്ല. കാരണം, "കള്ളും കുടിച്ച് ബൈക്കോടിക്കാൻ പാടില്ലാന്ന് നിനക്കൊന്നും അറിയാംപാടില്ലെടാ മനുഷ്യ കുഞ്ഞേ….#@#^&*@#%&** !!" എന്നൊരു അക്രോശവും ജീപ്പിൻ്റെ ഇരമ്പലും ദുർവ്വൻ്റെ പുറത്തൊരു ഇടിയും ജീപ്പിലേക്ക് വലിച്ചിടലുമെല്ലാം പിന്നാലെക്ക് പിന്നെ നടന്നത് ഏറെക്കുറെ, കൊടകര പോസ്റ്റാഫിൽ മുണ്ടക്ക ചന്ദ്രേട്ടൻ പണ്ട് കത്തിൽ സീലടിക്കണ സ്പീഡിൽ ആയിരുന്നു!! "ഇല്ല സാറേ... എന്നെ വിട്... എന്നെ വിട്..... ഞാൻ ഈ അണ്ണാച്ചിയെ ഒന്ന് ഹെല്പ് ചെയ്തതാ... അല്ലാതെ ഇത് എന്റെ വണ്ടി ഒന്നും അല്ല" എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞ് അകറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ചങ്ക് കഴപ്പൻ മുളകിൻ്റെ ശബ്ദം വണ്ടി തിരിഞ്ഞ് പോകും വരെ ആൾടെ തിക്ക് ഫ്രൻസ് കേട്ടു. ദുർവ്വനെ പോലീസ് പൊക്കിയ വിവരമറിഞ്ഞ് കൊടകരയുള്ള എല്ലാ പോലീസുകാർക്കും അന്ന് രാത്രി കോൾ പോയി. പക്ഷെ, ആരൊക്കെ വിളിച്ചിട്ടും ദുർവ്വനെ അന്നത്തെ ദിവസം വിട്ടില്ല. കാരണം, വെറുതെ ഒന്ന് പേടിപ്പിക്കാൻ പിടിച്ചോണ്ട് പോയ ദുർവ്വൻ, സ്കൂൾ ഗ്രൗണ്ടിൽ റണ്ണൗട്ടായ പോലെ, പോലീസ് സ്റ്റേഷനിൽ എല്ലാവരോടും തർക്കിക്കുകയും ഭീകരാന്തരീക്ഷം സൃഷ്ടിക്കുകയും ചെയ്ത വകയിൽ ഒരു രാത്രി ലോക്കപ്പിൽ ഇടീച്ചേ വിടൂ എന്ന് തീരുമാനിക്കുകയും ചെയ്തതത്രേ!! പിറ്റേന്ന് ജിനു ദുർവാസാവിനെ ഇറക്കാൻ വേണ്ടി ചെന്നപ്പോൾ... ന്യുഡൽഹിയിൽ ത്യാഗരാജനെ കൊണ്ടുവരും പോലെ മൊത്തം ചങ്ങലയിട്ട് വായിൽ ഒരു ടാപ്പും ഒട്ടിച്ചു കൊണ്ട് വരുന്ന ദുർവാസാവിനെയായിരുന്നൂ എന്ന് സ്ഥിരീകരിക്കാത്ത റിപ്പോർട്ടുകൾ നിലവിലുണ്ട്. ഹവ്വെവർ, അതിന് ശേഷം നമ്മുടെ മുത്തുമണി ദുർവ്വൻ ആരുടെ അമ്മേക്കെട്ടിയ അപ്പൻ്റെയായാലും ബൈക്ക് കുഴിയിൽ നിന്ന് കയറ്റിക്കൊടുക്കണ പരിപാടി എന്നത്തേക്കുമായി നിർത്തി. #ഈശ്വരാ പിന്നേം കൊടകരപുരാണം